In het kader van Valentijnsdag, sjeesde ik Nederland door. Toen ik mijnovchipkaartofzo.nl opende, bewonderde ik mijn train trip: Nijmegen-Arnhem-Nijmegen, én zelfs een stukje met de bus. Heen dan. (Diezelfde lijn terug vond ik niet.) Ik ging achter/voor/onder/boven mijn/mams/onze computer zitten en schreef: dit. Over vriendschap en liefde. En janknummers en verder huilen- lief zijn en speculerend toekomstperspectief.

Oef, dit is wat ik doe. Beetje schrijven, beetje fietsen, beetje mijn eindexamens en deadlines voor het baantje halen. Eens in de maand vind je onder 'Scholieren.com' mijn meest popiejopie blogs. (Uiteraard mag je ze zelf eerder opzoeken en mieters lange reacties achterlaten, terwijl je je slanke scholieren patatje naar binnen douwt- want skeer.)

Carnavalsoptocht
Bij ons in Nijmegen en Omgeving, ligt Groesbeek: volgens Wikipedia (Wikipedia heeft altijd gelijk) is Groesbeek relatief Nederlands' grootst carnvalvierend dorp. (Wikipedia heeft altijd gelijk- hier is geen discussie over mogelijk.) Ik ging er heen en fotografeerde: koeien, confetti en loslopend wild.

Kiezen kan'k nie
Nederlands, Rechten, Psychologie of toch iets op de Kunstacademie? Iets als... Audiovisuele Media? De afgelopen tijd heb ik reteveel open dagen bezocht, maar de tijd dringt: nog maar één jaar! (En ik ben al twee jaar bezig onder het mom van 'je kunt er maar nooit vroeg genoeg bij zijn'.) Lees mijn struggles hierrrr.

Saar heeft scoliose
Het is vreemd om je zus te interviewen; een eigenlijk veel kleiner zusje met een genezen ruggengraat. Hoe is het om scoliose te hebben? Zo'n boog van extreem veel graden? Wat werd er beperkt en kan nu weer na je operatie? Je vindt het hier.

Nooit meer patatjes waterfiets
Sandra heeft een spastische darm en mag nóóit meer patatjes waterfiets eten. (Nu, tegelijk, met z'n allen: "OH WAT ERRUGG!" Wel een TorenC stem opzetten, hè. Anders is 't nep.) Hoe zit dat eigenlijk? Wat the fuck is dat? Dans je nog wel? Duik je nog wel 'ns spontaat een pizzatent in? Sandra beantwoordt de vragen hierr.

Hé daar, het is kerstavond! Joh! Jahaa! Echt vreselijk! Het hele huis rook naar suddervlees en zalmcocktails. Met mijn neus dichtgeknepen met hand 1, probeerde ik met hand 2 subtiel de vaatwasser leeg te ruimen en boterhammetjes met boter en vlokken te smeren. Gaat niet. Later vier ik zo ontzettend een vegetarische Albert Heijn Kerst. Echt. Mocht iemand willen langskomen, mag die persoon een kussentje meenemen, want ik woon vast in een drie bij vier meter flat op verdieping duizendvier en plek voor stoelen is er niet. Bovendien, als iedereen in zo'n gecompliceerde yoga-houding zijn vega loempia naar binnen werkt, houd je veeeel betere herinneringen over. Doen dus.

Zeuren over school - daarna houd ik op

"Jongens, vergeten jullie niet wat boeken te lezen in de kerstvakantie? Je kan het maar beter gedaan hebben!" En ook nog een beetje leren. En dat dan bij ieder vak. Eindexamenjaardingen. Denk ik dan. Maar goed, doen we even. 

Iedere keer hetzelfde liedje

Over twee uur wandel ik de kerk binnen. Door oma zitten we lekker vooraan. Mindervalidedingen. Bejaardendingen. Ik ben trouwens hartstikke agnost met atheistische hersenspinsels, maar gratis theaterstukken zijn goed. Bovendien zing ik graag uit volle borst mee met kerstnummers- vooral als ik ze ken én ook op de piano kan spelen. Dat zit dus helemaal snor, zie je. Kan ik ook weer de pastoor begroeten (die loopt mee met de Vierdaagse- echt super sportief) en hosties eten (ja, dat mag eigenlijk niet, maar mensen bestelen en auto's vernielen mag ook niet). Als iedereen de kerk verlaten heeft en ik, uiteraard, begroet, bekust en belebberd ben met speeksel van Overgroot Tante 39824 en Peetoom 892034802, stoet ik weer naar huis. Net als ieder jaar. En net als ieder jaar is het best een beetje gezellig. 

Verder zit ik in Gouda

Donderdag ga ik naar de ouders van. Voor nog meer kerstdiners en foto's van. Binnenkort meer. Zaterdag BOM ik m'n ochtend door en zondag is mijn deadline voor Scholieren.com. Yay! Nou, en die week dáárop kan ik lekker aan de slag voor mijn tentamenweek. Joehoe. Tussendoor wil ik nog best 'n stukje tikken, maar voor nu, .. dit moest er even uit. Heel veel liefs en kerstknuffels van mij! 

Beste lezer, ik start een blog. Speciaal voor 2015, dat het net zo'n tof jaar mag worden als 2014. Sentimenteel geklets, tja, af en toe. Natuurlijk heb ik eerder een blog gehad. Meerdere zelfs: treesinrain, sophietheunissen, dehippiebus, metmijnharenindewind. Allemaal weg. Ik wist niet precies wat ik op schreef. Misschien een beetje. Persoonlijke dingen- shit. Maar ja, wie leest dat nou? (Heel. Veel. Mensen.) Ikzelf. Om even na te genieten van mijn Duitse broodjes op maandagmiddag, mijn dikke tien voor geschiedenis te bewonderen en opa's en oma's trots te maken met kleine anekdotes van die ene vakantie. Was eigenlijk best wel leuk. Jammer genoeg ben ik zo'n enorme twijfelkont. De layout is lelijk, het lettertype is lelijk, Blogger is kut, volgers weg, huh, hoe werkt BlogLovin? Jongens, het leven is niet leuk, aah, help, etc. En zo. Gelukkig ben ik verder best wel aardig.

Voor als je niet weet wie ik ben

Beste lezer, ik ben Sophie, maar iedereen noemt mij Soof. Een heuse media-addict en niet weg te slaan boven perfect opgemaakte restaurantbordjes. Inmiddels al in de vijfde klas, poeh. Na meer dan een half jaar te hebben gewerkt als Cactuskoning, tik ik nu verhaaltjes en maak ik leuke plaatjes voor Scholieren.com en 7Days. Oja, je kunt me ook nog inhuren. Of dat nou voor een heuse fotosjoet is of voor een beker chocomel (aber bitte mit Zahne!). Ik ben gezellig. Echt. Of ik sportief ben? Natuurlijk! Een keer per week laat ik me afmatten tijdens kickbox en verder fiets ik naar het station, want mijn school is 31 kilometer bij mijn huis vandaan, en dat ga ik natuurlijk niet proberen. Zo sportief ben ik dan ook wel weer, pakt gewoon de trein, kent haar grenzen. Later word ik dromenvanger.

sentimenteel vakantieplaatje

Waarom alweer een blog?

Ja, hemel, niet zulke moeilijke vragen stellen, hoor. Omdat het fijn is om van je af te schrijven. Toen ik Maris' nieuwe blog voorbij zag komen, waar ze blogt over motivatie, inzet en sport, dacht ik ja, zo ben ik ooit ook gestart. Bloggen ter motivatie, laten zien wat je kan. Niet alleen aan de ander, maar ook ter bewijs aan jezelf. Bloggen begon voor mij óók als een stuk planning in het dagelijks leven, een soort 'niet afzakken, niet afzakken, niet afzakken, niet alweer' en dat is gelukt. Ik stond afgelopen jaar cum laude (nu niet meer, maar wel een 7,0, yes), begon aan twee nieuwe baantjes, ontmoette allerlei lieve mensen en genoot van het leven; ervoer wat geluk was en voel dat nu nog steeds. Tering, wat een lekker gevoel. En wat mijn nieuwe, ja, alweer een blog? betreft: ik wil langere verhaaltjes typen dan op Facebook, kekke plekken delen en gestructureerder te werk gaan. Bovendien zat ik in een tweestrijd: is dit blog professioneel? of is dit mijn persoonlijke domein? Ik had geen idee. En nu wel. Mijn portfolio is in de maak en hier klets ik erop los.